با وجود پیشینه طولانی برنامه ریزی در حوزه توسعه در کشور، متأسفانه همواره اقتصاد ملی با کم تحرکی و رشد اندک مواجه بوده است. در عین حال کشورهایی نیز وجود دارند که با تجربه برنامه ریزی به مراتب کمتر، اکنون از لحاظ معیارهای توسعه یافتگی چندین دهه از ما جلوتر هستند. توسعه اقتصادی در درجه اول تابعی از رویکرد و طرز تلقی دولت و ملت از رشد و توسعه است. اگر این رویکرد مبتنی بر مبانی علمی و عادلانه باشد زمینه های توسعه اقتصادی مهیا خواهد بود. توسعه اقتصادی نیازمند برنامه ریزی است. مقصود از برنامه ریزی آن نیست که دولت برای بخش خصوصی تعیین تکلیف کند و مجموعه ای از قوانین و مقررات را صادر و پیرو آن آیین نامه های اجرایی آن ها را ابلاغ نماید. بخش خصوصی به دنبال حداکثر کردن بازدهی سرمایه گذاری است و در هر فعالیتی که بازدهی مناسبی داشته باشد سرمایه گذاری خواهد کرد. پیش نیاز برنامه ریزی برای توسعه اقتصادی ملی آن است که در فرایند برنامه ریزی، رویکرد کل نگر و همه جانبه ای وجود داشته باشد و با تشخیص مزیت های نسبی اقتصاد ملی در بازارهای منطقه ای و جهانی و ارایه اطلاعات لازم به بخش خصوصی از یکسو و دریافت بازخوردهای لازم از آن ها از سوی دیگر، ضمن استفاده از ظرفیت های این بخش، امکان شکوفایی و نقش آفرینی هر چه بیشتر این بخش و پیرو آن تحرک بیشتر اقتصاد ملی را فراهم نمود. در نتیجه نمی توان انتظار داشت که توسعه اقتصادی کشور بدون احراز جایگاهی مناسب و شایسته برای بخش خصوصی فعال و حرفه ای در محیط کسب و کار ملی امکان پذیر باشد.
از این رو ایده اولیه تشکیل باشگاه نخبگان کسب و کار سرآمد (Beesclub.net) با آرمان اثرگذاری بر توسعه اقتصادی حرفه ای در ایران و با رویکرد بین المللی در سال 1385 از بستر جایزه سرآمدی شرکت های برتر مسلمان شکل گرفت. با برگزاری نخستین دوره این جایزه در سال 1386 و ظرفیت مناسبی که از برگزاری مناسب این جایزه بوجود آمد این ایده با دعوت از اشخاص حقیقی نخبه حوزه کسب و کار و تشکیل باشگاه کارشناسان سرآمدی عملیاتی گردید.